28η Οκτωβρίου 2007

Δείτε αυτό.

Τα Πάνω Μασεντόνια και τα Κάτω Μασεντόνια

Ο Πανίκα-μπέη έκανε σήμερα την πατριωτική δήλωση ότι "ένας είναι ο ήλιος, μία και η μακεδονία". (Λεβέντη μου, αγά μου! Α, λεβέντη μου, αγά μου!)

Έχει μείνει όμως λίγο πίσω στην ουρά, όπως φαίνεται. Η πρωτοπορία μας (τι Ντόρες, τι θαυμαστοί Αλαβάνοι, τι ΠΑΣΟΚ αναστενάρι, τι πονηρούλης Χεριχέρης), έπειτα από δεκαπέντε χρόνια ... , έχουν όλοι φτάσει σε ύψιστο σημείο κατανόησης: "ή κάποιο σύνθετο όνομα ή ... το μακρύτερο στο χέρι". Ακόμα και ο νεοΓερμανοΚαραβαγγέλης Άγιος Θεσσαλονίκης Άνθιμος εδήλωσε κάτι του τύπου "θα πονέσει λίγο, αλλά ... υπάρχουν δυσκολίες ... τι να κάμομε ...".

Τα Πάνω Μασεντόνια, λοιπόν, και να λέμε και δοξασοιοθεός. Σε μας, λογικά, θα παραμείνουν τα Κάτω Μασεντόνια, εκείνα με τη θέα στη θάλασσα.

Όποιοι και όποιες απαντήσουν σωστά και στα τρία εξής ερωτήματα:

1. τι χρώμα έχουν τα Πάνω Μασεντόνια στο χάρτη;
2. τι χρώμα έχουν τα Κάτω Μασεντόνια στο χάρτη; και
3. τι είναι εκείνα που περισσεύουν;

μπαίνουν αμέσως, με 100% μοριοδότηση, στο γκρουπ των παιδιών που θα πάνε σχολική εκδρομή επιθετικής φιλίας σε Σκόπια και περίχωρα μέσα στους επόμενους 18 μήνες, αν το επιτρέψουν τ' άστρα, τα ρεύματα και το δελτίο καιρού.

Να αφήνετε τις απαντήσεις σας σε σχόλιο. Άντε, βουρ! Δεν έχουμε άλλα δεκαπέντε χρόνια!

Υστερόγραφο (071112): Όποιος θέλει να διαβάσει και μια εντελώς διαφορετική άποψη, εκείνη που θεωρεί τιμή μας να θέλουν οι γείτονές μας να ονομάζονται Μακεδόνες και ότι εμείς θα έπρεπε να υπερθεματίσουμε για να τους φέρουμε ακόμα πιο κοντά μας, ας διαβάσει αυτό από την εφημερίδα Καθημερινή της Κυριακής 11 Νοεμβρίου 2007.

Το φετινό Νόμπελ λογοτεχνίας

Το Νόμπελ λογοτεχνίας φέτος απονεμήθηκε στην Doris Lessing, τη γιαγιά των 88 που βλέπετε στη φωτογραφία. Γεννημένη από Βρετανούς γονείς στο Ιράν και μεγαλωμένη στη Ζιμπάμπουε, έγραψε για τα πάθη του ανήλικου στα χέρια του ενήλικου, για τα πάθη του μαύρου στα χέρια του λευκού και για τα πάθη της γυναίκας στα χέρια του άντρα. Έργο ανατρεπτικό, συναρπαστικό και μεγάλο. Το τελευταίο της μυθιστόρημα, The Cleft, κυκλοφόρησε φέτος, και αφηγείται έναν κόσμο όπου οι άντρες και καλά είναι ελάχιστοι και οι γυναίκες διαλέγουν να γεννάνε μόνο κορίτσια. Πολύ φάση!

ibecon: δείτε κι αυτό το μπλογκ!

Αξίζει να ρίχνετε και μια ματιά κάθε μέρα στο μπλογκ του Κώστα Ζιώγα: IB Economics (and, not only).

Εκεί θα βρίσκετε νέα και υλικό για τα Οικονομικά, αλλά και για άλλα θέματα του ΙΒ.

Φάννη και Αλέξανδρος

Μία ταινία του Ingmar Bergman, γυρισμένη το 1982. Είναι η ιστορία των παιδικών χρόνων της Φάννης και του Αλέξανδρου, όπως την αφηγείται ο ίδιος ο Αλέξανδρος.

Σε κάποια φάση ο πατέρας των δυο παιδιών, ένας καλοκάγαθος και αξιολάτρευτος γλεντζές, πεθαίνει. Η μητέρα τους παντρεύεται τον επίσκοπο Βεργκέρους, ένα φριχτό κληρικό που κάνει τον Μάντερς να φαίνεται ξενέρωτος. Πραγματικά, σου 'ρχεται να τον φτύσεις και να τον πλακώσεις στις σφαλιάρες. Εμένα προσωπικά με χαλάει ακόμα περισσότερο, γιατί παίζει στο φλάουτο μουσική του Bach, που την αγαπώ πολύ.

Δεν σας λέω άλλα. Δανειστείτε το DVD και δείτε το. Είναι ένα πολύ τρυφερό και μαγευτικό φιλμ.

Πάμε σινεμά;

Όσα παιδιά θέλουν, ας έρθουν την
Τετάρτη 3 Οκτωβρίου, ώρα 18:40, στον κινηματογράφο Ιντεάλ, Πανεπιστημίου 46 (ΜΕΤΡΟ Πανεπιστήμιο). Εκεί
θα συναντήσουνε και την κυρία Πρέκα, την κυρία Κουντουρά και τον κύριο Κασιμάτη.

Η ταινία θα τελειώσει λίγο πριν τις 22:00. Πριν μπούμε στο Μετρό της επιστροφής, ίσως βρούμε εκεί γύρω και κάποια "πρόχειρη λύση" να τσιμπήσουμε.

Ο Luchino Visconti (δείτε και British Film Instiute ή Guardian) γυρνάει τον Γατόπαρδο το 1963, με βάση το ήδη δημοφιλές μυθιστόρημα του Giuseppe Tomasi di Lampedusa, που είχε κυκλοφορήσει κάπου πέντε χρόνια νωρίτερα.

Είναι μία ταινία βραβευμένη, σημαντική για την ιστορία του κινηματογράφου στον 20ό αιώνα, και χρήσιμη, βέβαια, για τη μελέτη του κειμένου που κάνουμε στο μάθημά μας.