Τραγουδάει η Ella Fitzgerald.
19.12.11
It's only a paper moon
Το τραγουδάκι του 1933 που ακούγεται στην ταινία A streetcar named desire με τον Marlon Brando. Η ελληνική του εκδοχή, από την καρδιά του Νίκου Γκάτσου, είναι το περίφημο Χάρτινο το Φεγγαράκι (ψεύτικη η ακρογιαλιά …).
13.12.11
A Low Impact Woodland Home
You are looking at pictures of a house I built for our family in Wales. It was built by myself and my father in law with help from passers by and visiting friends. 4 months after starting we were moved in and cosy. I estimate 1000-15000 man hours and £3000 put in to this point. Not really so much in house buying terms (roughly £60/sq m excluding labour.
Read further …
11.12.11
2.12.11
Feel bad about something …
I neglect this blog in favour of this other of mine:
adayofyes.blogspot.com
and this one I contribute to (with great pleasure, I confess):
s0f14s.blogspot.com
Sorry! I'll try to make it up …
adayofyes.blogspot.com
and this one I contribute to (with great pleasure, I confess):
s0f14s.blogspot.com
Sorry! I'll try to make it up …
27.10.11
Leonard Cohen: "Never to lament casually"
Poetry comes from a place that no one commands and no one conquers
A very recent speech, 21 October 2011; The Prince of Asturias Speech.
A very recent speech, 21 October 2011; The Prince of Asturias Speech.
21.10.11
Ελεύθερη Βούληση, Τι;
What Makes Free Will Free?
By GARY GUTTING
The Stone is a forum for contemporary philosophers on issues both timely and timeless.
TAGS:
The Stone is featuring occasional posts by Gary Gutting, a professor of philosophy at the University of Notre Dame, that apply critical thinking to information and events that have appeared in the news.
Could science prove that we don’t have free will? An article in Naturereports on recent experiments suggesting that our choices are not free. “We feel that we choose,” says the neuroscientist John-Dylan Haynes, “but we don’t.”
The experiments show that, prior to the moment of conscious choice, there are correlated brain events that allow scientists to predict, with 60 to 80 percent probability, what the choice will be. Of course this might mean that the choices are partially determined by the brain events but still ultimately free. But suppose later experiments predict our choices with 100 percent probability? How could a choice be free if a scientist could predict it with certainty?
But my wife might be 100 percent certain that, given a choice between chicken livers and strip steak for dinner, I will choose steak. Does that mean that my choice isn’t free? Couldn’t she be sure that I will freely choose steak?
Perhaps, though, what’s important about the experiments is not that choices are predictable but that they are caused. How could a choice that is caused be free? Wouldn’t that mean that something made it happen? On the other hand, how could a choice that was not caused be free? If a choice has no cause at all, it is simply a random event, something that just occurred out of the blue. Why say that a choice is mine if it doesn’t arise from something occurring in my mind (or brain)? And if a choice isn’t mine, how can we say I made it?
Following out this line of thought, David Hume, for example, argued that a free choice must be caused and that, therefore, freedom and causality must be compatible. (This view of freedom is called “compatibilism.”) Of course, some ways of causing a choice do exclude freedom. If I choose to remain indoors because I’m in the grip of a panic attack at the thought of going outside, then my choice isn’t free. Here we might say that I’m not just caused to choose as I do, I’m compelled. But perhaps I stay inside just because I want to continue reading an interesting book. Here my desire to continue reading causes me to stay inside, but it seems wrong to say that it compels me. So perhaps a choice is free when it’s caused by my desire rather than compelled (that is, caused against my desire). A choice is not free when it’s uncaused but when it’s caused in the right sort of way.
Philosophers favoring compatibilism have worked out elaborate accounts of what’s involved in a choice’s being caused “in the right sort of way” and therefore free. Other philosophers have argued that compatibilism is a blind alley, that unless our choices are ultimately uncaused they cannot be free. These efforts have led to many important insights and distinctions, but there is still lively debate about just what is required for a choice to be free.
Figuring out what makes a choice free is essential for interpreting scientific experiments about freedom, but it does not itself involve making scientific observations. This is because “What makes a choice free?” is not a question about facts but about meanings. The fact that I raised my arm can be established by scientific observation—even by the impersonal mechanism of a camera. But whether I meant to wave in greeting or to threaten an attack is a matter of interpretation that goes beyond what we can scientifically observe. Similarly, scientific observations can show that a brain event caused a choice. But whether the choice was free requires knowing the meaning of freedom. If we know that a free choice must be unpredictable, or uncaused, or caused but not compelled, then an experiment can tell us whether a given choice is free. But an experiment cannot of itself tell us that a choice is free, anymore than a photograph by itself can record a threat.
This is not necessarily because freedom is some mysterious immaterial quality that is beyond the ken of science. That may be so, but the essential point is that, at present, we do not have a sufficiently firm idea of just what we mean by freedom to know how to design a test for it. More precisely, we don’t know enough about the relation of free choice to the brain-events that typically precede it. (By contrast, we do, for example, know enough to judge that a brain tumor that triggers psychotic behavior destroys free choice.)
The progress of brain science can give us specific information about how brain events affect our choices. This allows our philosophical discussion of the conceptual relation between causality and freedom to focus on the real neurological situation, not just abstract possibilities. It may well be that philosophers will never arrive at a full understanding of what, in all possible circumstances, it means for a choice to be free. But, working with brain scientists, they may learn enough to decide whether the choices we make in ordinary circumstances are free. In this way, science and philosophy together may reach a solution to the problem of free choice that neither alone would be able to achieve.
Σημείωση: Παροτρύνω κάθε αναγνώστη να διαβάσει την έρευνα αυτούσια, μια που έτσι μπορεί να συνάγει και ο ίδιος συμπεράσματα για την εγκυρότητα των μεθόδων, τεχνικών ανάλυσης δεδομένων και των συμπερασμάτων της.
19.10.11
5.10.11
Ένα μικρό και ένα μικρότερο
Ιδού
-Τι θα είναι άραγε; -Begumi, Alice, κάποια άλλη ή καμία;
-Μα, είναι ωραία, δηλαδή, αυτή η απορία;
Δ.Α
Το στρινγκ
-Μα τι άραγε να διαβάσω στο παιδί μου;
-"Το στρινγκ" ή την "Σατραπεία";
-"Είναι ερώτηση αυτή", λέει ο Καβάφης στον Καββαδία.
Δ.Α
Κάθε εντύπωση ευπρόσδεκτη....
18.9.11
Βασίλης ο Αρβανίτης
Το άρθρο της wikipedia είναι έγκυρο, σύντομο και πολύ χρήσιμο.
Η εισαγωγή του Παύλου Ανδρόνικου, αυστραλού μελετητή και μεταφραστή της νουβέλας στα αγγλικά, είναι επίσης πολύ χρήσιμη.
Η αγγλική μετάφραση του Βασίλη έχει και σελίδα στο facebook. Είναι γεμάτη πραγματολογικά στοιχεία που τα βρήκα από πολλές όψεις ενδιαφέροντα.
Η εισαγωγή του Παύλου Ανδρόνικου, αυστραλού μελετητή και μεταφραστή της νουβέλας στα αγγλικά, είναι επίσης πολύ χρήσιμη.
Η αγγλική μετάφραση του Βασίλη έχει και σελίδα στο facebook. Είναι γεμάτη πραγματολογικά στοιχεία που τα βρήκα από πολλές όψεις ενδιαφέροντα.
13.9.11
Άλκη Ζέη
Η Άλκη Ζέη μιλά για τον εμφύλιο from TV Χωρίς Σύνορα on Vimeo.
Αφιέρωμα στη Ζέη, από το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ, εκπομπή Μονόγραμμα, 1995 (για να παίξει το βίντεο πρέπει να πατήσετε play).
Ένα βιογραφικό άρθρο της Εριφύλλης Μαρωνίτη στην εφημερίδα the books' journal.
Το δικαίωμα στην εθελούσια ευθανασία.
Τα παρακάτω λινκ αποτελούν συμπληρωματικό υλικό σε προηγούμενο ποστ μου(http://moreib.blogspot.com/2010/09/suicide-tourists.html):
Video: http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/facing-death/
Ενημερωτικό υλικό: http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/facing-death/educational-module/
Ταινία: http://www.imdb.com/title/tt0369702/
Απόψεις της Εκκλησίας (καθολικής, ορθόδοξης,...): http://www.religionfacts.com/euthanasia/christianity.htm
Γνώμες: http://plato.stanford.edu/entries/euthanasia-voluntary/
Keywords/Λέξεις κλειδία για παραπάνω ενημέρωση: voluntary euthanasia/suicide, death by choice,...
Τα παλιά μας βιβλία στο ΙΒ.
Πως ακούγεται η ιδέα να χαρίζαμε/πουλούσαμε-σε-χαμηλή-τιμή τα παλιά μας βιβλία σε νέους μαθητές από το πρόγραμμα του ΙΒ; Ένα σαιτ όπου θα γινόταν η προσφόρα και η ζήτηση των απαιτούμενων βιβλίων δεν θα ήταν άσχημη ιδέα πιστεύω.
Μάλιστα θεωρώ πως τρία από τα άχρηστα/αχρείαστα βιβλία, που προωθούν στο ΙΒ, θα μπορούσαν οι νέοι μαθητές, αν όχι να αρνηθούν να τα αγοράσουν, να τα πάρουν από παλαιότερους μαθητές χωρίς κανένα κόστος, ή για τους κερδοσκόπους με κάποιο μικρό ποσό.
Διατίθεμαι με τη βοήθεια κάποιου γνώστη προγραμματισμού να στήσω τον απαιτούμενο ιστότοπο.
Επίσης, διαθέτω πρώτος και τα δικά μου και του αδερφού μου, 3, ... βιβλία που αγόρασα στο ΙΒ.
Επικοινωνήστε μέσω μηνυμάτων στο μπλογκ για ιδέες.
8.9.11
0UR M1ND5 C4N D0 4M4Z1N6 TH1N65!
TH15 M355463 53RV35 T0 PR0V3 H0VV 0UR M1ND5 C4N D0 4M4Z1N6 TH1N65! 1MPR3551V3 TH1N65! 1N TH3 B361NN1N6 1T VV45 H4RD BUT N0VV, 0N TH15 L1N3 Y0UR M1ND 1S R34D1N6 1T 4UT0M4T1C4LLY VV1TH0UT 3V3N TH1NK1N6 4B0UT 1T. B3 PR0UD! 0NLY C3RT41N P30PL3 C4N R34D TH15. R3P05T 1F U UND3R5T4ND TH15 M355463, 8UT D0N'T T377 4NY0N3 VVH4T 1T M34N5
23.8.11
20.8.11
4.8.11
Πάπυροι της Οξυρύγχου
 |
| Ο Νείλος μετά τη Μέμφιδα |
 |
| Η ανασκαφή στην Οξύρυγχο |
Διαβάστε και μεταγράψτε! Όλοι μπορούν· δεν χρειάζεται καν να ξέρει κανείς ελληνικά!
31.7.11
Anagnostria
Αγγλικα: Assessment for Learning
Ελληνικα: αξιολογηση για την βελτιωση της μαθησης. Περιλαμβανει τον καθορισμο των γνωσεων του μαθητη απο τον δασκαλο και την διορθωση πιθανων ανακριβη και αθεμελιωτων γνωσεων, στη συνεχεια την διευρυνση των γνωσεων και τελος την εξευρεση του βελτιστου τροπου διευρυνσης των.
Ενα προχειρο παραδειγμα ειναι η αναρτηση σας αυτη καθ'αυτη.
Βασικοτερο στοιχειο ειναι το οτι η αξιολογηση γινεται για τον καθε μαθητη προσωπικα και εξυπηρετει την εκμαθηση, δηλαδη ειναι μερος της και οχι παρασιτικος οργανισμος.
Αν και δειλο, ειμαστε σαν οργανισμοι, μαθητες και καθηγητες, καπως μακρια απο την εφαρμογη αυτης της μεθοδου. (εν ελλαδι παντα)
Ελληνικα: αξιολογηση για την βελτιωση της μαθησης. Περιλαμβανει τον καθορισμο των γνωσεων του μαθητη απο τον δασκαλο και την διορθωση πιθανων ανακριβη και αθεμελιωτων γνωσεων, στη συνεχεια την διευρυνση των γνωσεων και τελος την εξευρεση του βελτιστου τροπου διευρυνσης των.
Ενα προχειρο παραδειγμα ειναι η αναρτηση σας αυτη καθ'αυτη.
Βασικοτερο στοιχειο ειναι το οτι η αξιολογηση γινεται για τον καθε μαθητη προσωπικα και εξυπηρετει την εκμαθηση, δηλαδη ειναι μερος της και οχι παρασιτικος οργανισμος.
Αν και δειλο, ειμαστε σαν οργανισμοι, μαθητες και καθηγητες, καπως μακρια απο την εφαρμογη αυτης της μεθοδου. (εν ελλαδι παντα)
27.7.11
AfL
Όποια από τις αναγνώστριες του μπλογκ μου (ή απ' τους αναγνώστες του) αναγνωρίσει αυτά τα αρχικά και μου απαντήσει κάτι για τη σημασία τους και κάποια προσωπική γνώμη σχετικά:
πρώτον: θα θεωρηθεί αμέσως πρώτο παιδί και θα μπει στη φαν λίστα μου
δεύτερον: θα λάβει ενημέρωση και σχετικό υλικό, μήπως ενδιαφερθεί να πάει παρακάτω
τρίτον: δεν ξέρω ακόμα· κάτι θα σκεφτώ
Σας ξέρω δε σας ξέρω, μου κρύβεστε ή όχι,
ματσμουτς
πρώτον: θα θεωρηθεί αμέσως πρώτο παιδί και θα μπει στη φαν λίστα μου
δεύτερον: θα λάβει ενημέρωση και σχετικό υλικό, μήπως ενδιαφερθεί να πάει παρακάτω
τρίτον: δεν ξέρω ακόμα· κάτι θα σκεφτώ
Σας ξέρω δε σας ξέρω, μου κρύβεστε ή όχι,
ματσμουτς
23.7.11
30.6.11
3.6.11
Αγανάκτηση
03.06.11 | 13:13
Συνυπογράφει και ο Στ. Μάνος το αίτημα των 16 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ
Σε ανακοίνωση του, ο πρόεδρος της ΔΡΑΣΗΣ, Στέφανος Μάνος, έκανε γνωστό ότι συνυπογράφει το αίτημα των 16 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για απολογισμό της εφαρμογής του Μνημονίου.
Η σχετική ανακοίνωση αναφέρει:
«Συνυπογράφω το αίτημα των 16 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που ζητούν, πριν εφαρμοστούν νέα μέτρα, να μάθουν τι πήγε στραβά με την οικονομική πολιτική που συμφωνήθηκε το 2010. Θέλω να μάθω, με κάθε λεπτομέρεια, ποιοι υπουργοί δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους.
Αγανακτώ με την αδυναμία του πρωθυπουργού να καταλογίσει πολιτικές ευθύνες. Με την διατήρηση υπουργών εξ αιτίας των οποίων η Ελλάδα διολισθαίνει προς την χρεοκοπία.
Αγανακτώ με την αδυναμία του πρωθυπουργού να καταλογίσει πολιτικές ευθύνες. Με την διατήρηση υπουργών εξ αιτίας των οποίων η Ελλάδα διολισθαίνει προς την χρεοκοπία.
Μέχρι το Φεβρουάριο πληροφορούμασταν στοιχεία της πραγματικής κατάστασης από τις συνεντεύξεις τύπου της τρόϊκας. Μπορεί να μη μας άρεσαν όσα έλεγαν, αλλά δεν είχαμε την εντύπωση ότι μας εξαπατούσαν.
Αγανακτώ με την πλήρη συσκότιση που έχει επιβάλει η κυβέρνηση. Απ’ άκρου εις άκρον της Ελλάδας επικρατεί ο φόβος για το αύριο. Στο σκοτάδι, ο φόβος παραλύει το μυαλό.
Η ΔΡΑΣΗ δεν έχει πάψει να υποστηρίζει ότι για την εξαφάνιση των ελλειμμάτων και τη δημοσιονομική σταθεροποίηση πρέπει να περιοριστεί δραστικά το κράτος και οι δαπάνες του.
Αγανακτώ με την ακολουθουμένη πολιτική των συνεχώς αυξανομένων επιβαρύνσεων του λαού προκειμένου να μη θιγεί και να μη περιοριστεί ο σκανδαλωδώς προνομιούχος δημόσιος τομέας και οι συντεχνίες του.
Για την ομαλή διακυβέρνηση της Ελλάδας, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ υποστηρίζουν ότι το εκλογικό σύστημα πρέπει να αναδεικνύει αυτοδύναμες μονοκομματικές κυβερνήσεις. Τέτοια είναι η κυβέρνηση σήμερα και τέτοια ήταν η προηγούμενη του κ. Καραμανλή.
Αγανακτώ διαπιστώνοντας ότι και τα δύο κόμματα με την «ομαλή διακυβέρνηση» εννοούσαν την χωρίς έλεγχο διασπάθιση του δημόσιου χρήματος. Την χωρίς έλεγχο ανάληψη δανειακών υποχρεώσεων. Για το απαραίτητο σήμερα συμμάζεμα των δαπανών όμως, ζητούν συναίνεση, συνυπεύθυνους. Καμιά συναίνεση δεν χρειάζεται.
Κύριε Παπανδρέου έχετε αυτό που θέλατε, αυτοδύναμη μονοκομματική κυβέρνηση. Κυβερνήστε λοιπόν!»
Αγανακτώ διαπιστώνοντας ότι και τα δύο κόμματα με την «ομαλή διακυβέρνηση» εννοούσαν την χωρίς έλεγχο διασπάθιση του δημόσιου χρήματος. Την χωρίς έλεγχο ανάληψη δανειακών υποχρεώσεων. Για το απαραίτητο σήμερα συμμάζεμα των δαπανών όμως, ζητούν συναίνεση, συνυπεύθυνους. Καμιά συναίνεση δεν χρειάζεται.
Κύριε Παπανδρέου έχετε αυτό που θέλατε, αυτοδύναμη μονοκομματική κυβέρνηση. Κυβερνήστε λοιπόν!»
2.6.11
Χριστόφορος Πισσαρίδης
Συνέντευξη του οικονομολόγου Χριστόφορου Πισσαρίδη.
21.5.11
ΚΡΙΣΗ AND ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ (CRISIS ΚΑΙ CATASTROPHE)
" … την απόλαυσα· τον απόλαυσα το λόγο σας."
Αν είχες και μυαλό, κόρη μου, τι καλά που θα 'ταν!
19.5.11
Οι ευθύνες είναι πάντα των άλλων
| Είμαι ενθουσιασμένος με τον συνονόματό μου! |
Tου Στέφανου Κασιμάτη Χθες, ανήμερα της εορτής του Αγίου Παυλίνου (Αθηναίου μάρτυρος, ο οποίος ερρίφθη από τους εθνικούς στην πυρά επειδή κήρυττε τον λόγο του Κυρίου, αλλά ο Θεός, με την απέραντη αγάπη του, τον άφησε να καίγεται χωρίς να πεθαίνει - περισσότερα στον Συναξαριστή, το κορυφαίο αριστούργημα της S&M λογοτεχνίας) είχα την ευκαιρία να ακούσω τις σκέψεις σημαντικού υπουργού - πρίγκιπος, από τον κύκλο του Κάμελοτ. Το θέμα μας, η κατάσταση των πραγμάτων. Ηταν μία ακόμη ευκαιρία για να θαυμάσω την ικανότητα, που ο κύκλος του Παπανδρέου έχει αναγάγει σε τέχνη: την εξέταση, δηλαδή, του προβλήματός μας υπό ένα πρίσμα διεθνές, το οποίο ανοίγει σταδιακά (πρώτα ευρωπαϊκό, έπειτα global, τέλος sub specie aeternitatis), ώσπου στο τέλος η στάση της Ελλάδος και της κυβέρνησής της να μην έχουν πια καμία σημασία. Συγκεκριμένα, η ουσία του προβλήματος -κατά τον συνομιλητή μου- είναι η ανεπάρκεια των ευρωπαϊκών δομών (για την οποία ουδείς αμφιβάλλει ότι αναδεικνύεται πλήρως υπό συνθήκες κρίσης) και η στενότητα των αντιλήψεων της σημερινής ευρωπαϊκής ηγεσίας. Ανέφερε μάλιστα το παράδειγμα του Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος «πηγαίνει σε συμβούλια, ακούει δέκα υπουργούς να διαφωνούν μεταξύ τους και μένει χωρίς να ξέρει τι πρέπει να κάνει». Τι φταίμε, λοιπόν, εμείς, όταν εκείνοι από τους οποίους εξαρτάται η σωτηρία μας δεν είναι αντάξιοί μας; Αυτό ήταν, πάνω κάτω, το πνεύμα του συνομιλητή μου. Η εκλογίκευση της πολιτικής αδράνειας, με ωραία θεωρητικά σχήματα, αν και σχετικώς περίπλοκος, δεν παύει να είναι ένας βολικός τρόπος για να πετάς την μπάλα εκτός γηπέδου. Για πόσο ακόμη θα χρησιμεύει όμως; Η παραμυθία της ασυνάρτητης Ευρώπης, που δεν βλέπει ότι το συμφέρον της είναι να σώσει πάση θυσία τους απατεωνίσκους της Ευρωζώνης, είναι μια υπεκφυγή. Ως τέτοια, θυμίζει κάπως τη στάση του Κώστα Καραμανλή, που ήταν τόσο προικισμένος πνευματικά, που μπόρεσε τόσο λεπτομερώς και ευκρινώς να φαντασθεί τον άθλο της μεταρρύθμισης της Κούβας του Αιγαίου σε ελεύθερη οικονομία (το λέγανε «επανίδρυση»...), ώστε όταν έφθασε η κρίσιμη ώρα να τον επιχειρήσει, εκείνος -σοφός με την εκ των προτέρων γνώση της ματαιότητας του εγχειρήματος- βαρέθηκε... Η ευρωπαϊκή ασυναρτησία δεν ευθύνεται επειδή το υπουργείο Οικονομικών δεν μπορεί να ελέγξει το έλλειμμα, ούτε επειδή η απλή αναφορά σε απολύσεις εργαζομένων στο Δημόσιο έχει αναχθεί σε ταμπού. Δεν ευθύνεται επειδή η κυβέρνηση δεν τολμά να θίξει το «δημοκρατικό κεκτημένο» κάθε συντεχνίας να καταλύει, όποτε της γουστάρει, τη ζωή στο κέντρο της πόλης. Δεν ευθύνεται επειδή διάφοροι καμαρωτοί βλαχοδήμαρχοι που παριστάνουν τους υπουργούς δεν εφαρμόζουν τις αποφάσεις τους, δεν προχωρούν σε περικοπές, ούτε καν σε μετατάξεις. Δεν ευθύνεται επειδή στην κρίσιμη θέση του υπουργού Δημοσίας Τάξεως διορίστηκε ένας πολιτικός, ο οποίος ποτέ δεν μπόρεσε να δει τον κόσμο πέρα από τον ρόλο του προέδρου της (γραφικής, ούτως ή άλλως) ΕΦΕΕ και ο οποίος απειλεί να διαλύσει τα Σώματα Ασφαλείας, τη στιγμή που η κοινωνία τα χρειάζεται περισσότερο. Δεν ευθύνεται για την αφροσύνη της παθητικής ανοχής προς τη λαθρομετανάστευση ούτε για τη χαζοχαρούμενη αντιμετώπιση της γκετοποίησης της πρωτεύουσας με ανάπλαση πάρκων και κοινωνιολογικές αρλούμπες. Δεν ευθύνεται επειδή η κυβέρνηση περνάει νόμους, η εφαρμογή των οποίων απαιτεί μερικές δεκάδες υπουργικές αποφάσεις (αρκετές μάλιστα κοινές) και προεδρικά διατάγματα. Γενικώς, για την ακυβερνησία, για το «πολιτικό πρόβλημα της χώρας», όπως το ονομάζουν κάποιες φωνές λογικής που διαπερνούν τον σαματά της ορδής, δεν ευθύνεται η Ευρώπη και η ασυναρτησία της. Ευθύνεται μάλλον εκείνος ο οποίος θεωρεί ότι η γνώση του υπουργικού συμβουλίου στις ινδικές πατέντες για την ανέγερση βιοκλιματικών κατοικιών είναι πολυτιμότερη από τη συναίνεση των υπουργών επί των στόχων και του χρονοδιαγράμματος. Αν η Ελλάς κατάντησε Μπλανς (Ντιμπουά), ώστε να βασίζεται «στην καλοσύνη των ξένων», είναι επειδή μονίμως αποφεύγουμε να αντικρίσουμε τις ευθύνες τις δικές μας. Οσον αφορά δε την «ιεράν αγανάκτησιν» του υπερήφανου πολιτικού κόσμου, όταν ακούει τις ευθείες προτροπές για συναίνεση που μας απευθύνει η Ευρώπη, αν η στάση του δεν είναι υποκρισία, τότε είναι έκφραση της αυταπάτης ανθρώπων ολίγιστων, που έχουν μπερδέψει την χύδην κομματοκρατία με τη δημοκρατία. Ανθρώπων που αντιλαμβάνονται το δημοκρατικό πολίτευμα ως έναν φαύλο κύκλο τυφλού κομματικού ανταγωνισμού, με μόνο στόχο τη νομή της εξουσίας από το κόμμα, ακόμη και αν η αφετηρία της εξουσίας είναι κάθε φορά από χειρότερη βάση. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε σωστά, στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής, αναρωτιέται ο Απόστολος Δοξιάδης: Μήπως η κατάρρευση είναι η μόνη λύση; Αθήνα και πάλι Αθήνα! Οποιος βρέθηκε χθες το μεσημέρι στο εστιατόριο ξενοδοχείου της πλατείας Συντάγματος μπορούσε να δει ολόκληρο το ελληνικό δράμα συμπυκνωμένο: στο ένα τραπέζι έτρωγε η κυβέρνηση, δηλαδή ο Πάουλ Τόμσεν και οι συνεργάτες του της τρόικας, ενώ στο ακριβώς διπλανό γευμάτιζε η «χρεοκοπία», δηλαδή ο γνωστός επιχειρηματίας των ΜΜΕ που αποφεύγει να πληρώνει εισφορές και του οποίου το υπερχρεωμένο κανάλι προσφάτως φαλίρισε. Βγαίνοντας από το εστιατόριο συνέβη να εκτυλιχθεί μπροστά μου μία ακόμη σκηνή βαθύτατης ελληνικότητας: Ενα φορτηγάκι πέρασε με κόκκινο, η κυρία την οποία κόντεψε να χτυπήσει έβαλε τις φωνές στον τροχονόμο, που ήταν μπροστά αλλά βαρέθηκε να επέμβει, όμως καθώς ο τροχονόμος άρχισε να κατευθύνεται με βήμα βαρύ προς τον οδηγό, τον πρόλαβε ο κόπρος της πλατείας, που άρχισε να γαβγίζει μανιωδώς στον παραβάτη! Σε ποια άλλη μεγαλούπολη του κόσμου ένας κόπρος κάθεται αμέριμνος στη μέση του κεντρικότερου δρόμου, χωρίς κανείς να ενοχλείται; Σε πολλές. (Μογκαντίσου, Κάιρο, Κουάλα Λουμπούρ κ. λπ.) Σε ποια όμως ο κόπρος έχει την ευφυΐα ώστε να αναλάβει χρέη τροχονόμου; Μόνον στην Ελλαδάρα Η Καθημερινή, 19 Μαΐου 2011 |
12.5.11
Χαραυγή
Αχνά, σαν το ροδόβαμμα μιας πρώτης
Σα γλυκοανασασμός πάναγνης νιότης,
Και σαν άνθια κυλάει τον κάτασπρό της
Ανάλαφρον αφρό, και η γης ασκόνει
Τη λευκή καταχνιά και φανερόνει
Την ομορφάδα της αιωνιότης
Άγγιχτη, αφίλητη, αθώρητη. Μένει
Σαστισμένη η ψυχή στη δροσεράδα
Του αγέρος που όσο πάει και ασπρογαλιάζει·
Το πάθος ξεστοχάει και αναγαλλιάζει,
Σαν ο άγριος κρίνος που ξανοίγει αράδα,
Στην άπειρη ωραιότη ερωτεμένη.
26 Μαρτίου 1899
Λορέντζος Μαβίλης
Ανήξερη αγάπη, πάναγνη νιότη, άγγιχτη, αφίλητη, αθώρητη, άπειρη ερωτεμένη νεότη το ξημέρωμα. Λίγωσα, κύριε Μαβίλη μου, λίγωσα! Υπόδειγμα φαλλοκρατικής γραφής όπου εξιδανικεύεται ο νέος και άπειρος θηλυκός άνθρωπος με αυτόματη απαξίωση της ωριμότερης γυναίκας. Κι επειδή απόρησα, για τη νύχτα άραγε πώς θα μπορούσε να μιλήσει, ο Μαβίλης, που απολαμβάνει τη χαραυγή με τα μέτρα μιας παρθένας, δώσετε βάση παρακαλώ:
Φάληρο
Eίχε όλα της τα μάγια η νύχτα· μόνη
Eσύ έλειπες. Aργά κινάω να φύγω,
Mα ξάφνου στη μπασιά του μπαρ ξανοίγω
Aυτοκίνητο να γοργοζυγόνη.
M' ελπίδα σταματάω. Nά το, πλακόνει.
Παραμερίζουν οι άλλοι. Άσειστος μπήγω
Tη ματιά μου στα μάτια σου. Άλλο λίγο
Aκόμα και ο σοφέρ σου με σκοτόνει.
Aρχοντοπούλα μ' άφταστα πρωτάτα,
Mε των Eφτά νησιών τες χίλιες χάρες,
Tετράξανθη ομορφιά γαλανομάτα,
Tου θανάτου δε μ' έπιασαν τρομάρες ―
Γλυκύτατες μ' ελυώσανε λαχτάρες
Nα συντριφτώ κάτω από εσέ στη στράτα.
Σουηδέζα, θεά! Αχ και να με πλάκωνες, μάνα μου! εύχεται με πάθος. Έτσι επέρχεται αναγνωστική ισορροπία μεταξύ ξημερώματος και νύχτας και ζούνε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Αχ, τετράξανθη, τι μας έκανες πάλι σήμερα!
Ανήξερης αγάπης ξημερόνει·
Την απάρθενη θάλασσα φουσκόνειΣα γλυκοανασασμός πάναγνης νιότης,
Και σαν άνθια κυλάει τον κάτασπρό της
Ανάλαφρον αφρό, και η γης ασκόνει
Τη λευκή καταχνιά και φανερόνει
Την ομορφάδα της αιωνιότης
Άγγιχτη, αφίλητη, αθώρητη. Μένει
Σαστισμένη η ψυχή στη δροσεράδα
Του αγέρος που όσο πάει και ασπρογαλιάζει·
Το πάθος ξεστοχάει και αναγαλλιάζει,
Σαν ο άγριος κρίνος που ξανοίγει αράδα,
Στην άπειρη ωραιότη ερωτεμένη.
26 Μαρτίου 1899
Λορέντζος Μαβίλης
Ανήξερη αγάπη, πάναγνη νιότη, άγγιχτη, αφίλητη, αθώρητη, άπειρη ερωτεμένη νεότη το ξημέρωμα. Λίγωσα, κύριε Μαβίλη μου, λίγωσα! Υπόδειγμα φαλλοκρατικής γραφής όπου εξιδανικεύεται ο νέος και άπειρος θηλυκός άνθρωπος με αυτόματη απαξίωση της ωριμότερης γυναίκας. Κι επειδή απόρησα, για τη νύχτα άραγε πώς θα μπορούσε να μιλήσει, ο Μαβίλης, που απολαμβάνει τη χαραυγή με τα μέτρα μιας παρθένας, δώσετε βάση παρακαλώ:
Φάληρο
Eίχε όλα της τα μάγια η νύχτα· μόνη
Eσύ έλειπες. Aργά κινάω να φύγω,
Mα ξάφνου στη μπασιά του μπαρ ξανοίγω
Aυτοκίνητο να γοργοζυγόνη.
M' ελπίδα σταματάω. Nά το, πλακόνει.
Παραμερίζουν οι άλλοι. Άσειστος μπήγω
Tη ματιά μου στα μάτια σου. Άλλο λίγο
Aκόμα και ο σοφέρ σου με σκοτόνει.
Aρχοντοπούλα μ' άφταστα πρωτάτα,
Mε των Eφτά νησιών τες χίλιες χάρες,
Tετράξανθη ομορφιά γαλανομάτα,
Tου θανάτου δε μ' έπιασαν τρομάρες ―
Γλυκύτατες μ' ελυώσανε λαχτάρες
Nα συντριφτώ κάτω από εσέ στη στράτα.
Σουηδέζα, θεά! Αχ και να με πλάκωνες, μάνα μου! εύχεται με πάθος. Έτσι επέρχεται αναγνωστική ισορροπία μεταξύ ξημερώματος και νύχτας και ζούνε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Αχ, τετράξανθη, τι μας έκανες πάλι σήμερα!
Τον τάφο μου τον θέλω στα Χαυτεία
Αφίσες με τραβούν απ’ το μανίκι,
Αθήνα μου γεμάτη καλλιστεία
τον τάφο μου τον θέλω στα Χαυτεία,
είκοσι χρόνια σού πληρώνω νοίκι.
Στον ύπνο να περνούν βουνά και δάση,
νεράιδες φασκιωμένες μαύρα ρούχα,
κάτι σαν άχτι μουλαριού που σου ’χα
σε ποιό λεωφορείο το ’χω χάσει!
Ποιά τρέλα, πές μου, με χτυπάει στις φτέρνες
και φεύγω και κυλάω σαν το τόπι,
με γήπεδα μουγκά και με ταβέρνες
στα σωθικά. Οι άνθρωποι κι οι τόποι
ξένοι μου μοιάζουν στις φωτογραφίες
που βγάζαμε σε άλλες ηλικίες.
Μιχάλης Γκανάς
Ωραίο αστικό ζεϊμπέκικο μπλουζ, όπου μια διαδρομή με το αστικό, Χαυτεία-Γαργαρέτα ας πούμε, σκοτώνει και μουλάρι!
Αθήνα μου γεμάτη καλλιστεία
τον τάφο μου τον θέλω στα Χαυτεία,
είκοσι χρόνια σού πληρώνω νοίκι.
Στον ύπνο να περνούν βουνά και δάση,
νεράιδες φασκιωμένες μαύρα ρούχα,
κάτι σαν άχτι μουλαριού που σου ’χα
σε ποιό λεωφορείο το ’χω χάσει!
Ποιά τρέλα, πές μου, με χτυπάει στις φτέρνες
και φεύγω και κυλάω σαν το τόπι,
με γήπεδα μουγκά και με ταβέρνες
στα σωθικά. Οι άνθρωποι κι οι τόποι
ξένοι μου μοιάζουν στις φωτογραφίες
που βγάζαμε σε άλλες ηλικίες.
Μιχάλης Γκανάς
Ωραίο αστικό ζεϊμπέκικο μπλουζ, όπου μια διαδρομή με το αστικό, Χαυτεία-Γαργαρέτα ας πούμε, σκοτώνει και μουλάρι!
9.5.11
Ένας αχός, ανθρώπινος.
Ως απόφοιτος του 2009 δεν μου δόθηκε η δυνατότητα να συμπληρώσω κάποια επίσημη φόρμα ανατροφοδότησης για το σύνολο του διδακτικού προσωπικού. Συνεπώς, παρεμβαίνω στο σημείο ετούτο και συμπληρώνω τη δική μου προσωπική φόρμα για έναν δάσκαλο με τον οποίο συνεργάστηκα και έζησα δύο από τα παραγωγικότερα χρόνια της μέχρι τώρα ζωής μου.
Διαβάζοντας την ανάρτηση: "Δύο δάκρυα και μια εξήγηση", ένιωσα αδικία και πόνο και πως έχω το χρέος να μιλήσω, να εκφράσω μια βιολογικά δικαιολογημένη υποκειμενική άποψη. Τι άλλο είναι άλλωστε το σύνολο των γνώσεων μας και των παρατηρήσεων μας, παρά υποκειμενικές. Όπου δηλαδή εμπλέκεται το ανθρώπινο στοιχείο είναι αναπόφευκτη η υποκειμενικότητα. Επομένως, μια που θα εκφράσω μια άποψη ανθρώπινη, θα το κάνω με τον πιο υποκειμενικό τρόπο που θα μπορούσα.
Περιγράφοντας αυτό που έζησα έγω, μια που δεν έχω δεδομένα για να μιλήσω για κάτι άλλο, θα υποστηρίξω τις απόψεις μου με αποσπάσματα από το κείμενο των σελίδων 2007-2009. Ωστόσο, λόγω διαπροσωπικής επαφής προεκτείνω τα λεγόμενά μου επ’αόριστον, χωρίς κανέναν ενδοιασμό.
Μπαίνοντας λοιπόν στην τάξη, είδα μια φιγούρα γραφική, διαισθάνθηκα μια εμπιστοσύνη, μια σιγουριά. Η μεθοδολογία του ξεκίνησε να σβήνει κάθε προηγούμενη άχρηστη γνώση μου επί των θεμάτων της λογοτεχνίας, της ποίησης και της φιλοσοφίας. Γιατί, όπως με κάθε μεγάλο Έλληνα συγγραφέα, έτσι και εδώ τα όρια ήταν δυσδιάκριτα. Έμαθα κάτι που σπάνια στο μαθαίνει ένας δάσκαλος, έμαθα να σκέφτομαι κριτικά για τα κείμενα που διάβαζα. Έμαθα να βρίσκω αποδείξεις για αυτά που υποστήριζα και το κυριότερο, για εμένα, αγάπησα τη λογοτεχνία, την ποίηση και τη φιλοσοφία.
Αγνοώ το γιατί ήταν επώδυνη η χρονική περίοδος 09’-11’. Αυτό που δεν αγνοώ όμως είναι πως στο μάθημά του έμαθα, πως μάθημα δεν σημαίνει πάρε ετούτες τις σημειώσεις, μάθε τι σημαίνει αγάπη, ανθρωπομορφισμός, προσωποποίηση ή μεταφορά και μετά γράψε καλά στις εξετάσεις. Βίωσα αυτό που βρίσκεται στον πυρήνα της γνώσης και της μάθησης που είναι η αυτενέργεια, η βελτίωση, σταδιακά, του γραπτού και προφορικού λόγου, η υποστήριξη των ιδεών και των απόψεων με αδιάσειστα δεδομένα, η μελέτη μεταξύ των γραμμών.
Είναι συχνά δύσκολο να κατανοήσει κανείς έναν άνθρωπο αντισυμβατικό. Συχνά επιθυμούμε να ακολουθούμε αυτό που κατηγορούμε και χλευάζουμε. Δεν μας αρέσει το εκάστοτε διδακτικό σύστημα και παρόλ’ αυτά όταν κάποιος το σπάει με τον πιό όμορφο τρόπο τον λιθοβολούμε. Όταν κάποιος δεν μας δίνει χρήματα αλλά μας μαθαίνει να δουλεύουμε δεν το εκτιμάμε⋅ και δεν το εκτιμάμε διότι είμαστε βολεμένοι στο να τα δεχόμαστε έτοιμα και μασημένα. Υποστηρίζω, ακράδαντα, πως μια ώρα με τον Κασιμάτη πάνω σε τρεις σελίδες αξίζουν όσο εκατό σελίδες σημειώσεων για το τι πρέπει να καταλάβουμε για ένα κείμενο. Που το βασίζω; Το βασίζω στο ότι το να μάθει κανείς να αναλύει τρεις σελίδες και να παράγει τις δίκες του προτότυπες σκέψεις και να εμπλέκεται σε αντίλογο πάνω σε αυτές, αποτελεί την ανώτερη μορφή μάθησης και το μοναδικό εργαλείο για να προάγει κανείς τη σκέψη του και να εξελίξει οποιονδήποτε τομέα γνώσης.
Συμπληρώνω επίσης, πως αυτό που συμβαίνει με κάθε πραγματικά μεγάλο δάσκαλο, συνέβη και με τον Κασιμάτη× η συνειδητοποίηση μεγάλου μέρος των διδαχών του επέρχεται σε μεταγενέστερο χρόνο από αυτόν που έλαβαν μέρος. Παραδείγματος χάριν, το λόγο της επιμονής του στο να δίνει κανείς μεγάλη σημασία στα ιστορικά δρώμενα της εποχής που γράφτηκε ένα κείμενο, τον αντιλήφθηκα μελετώντας μόνος μου αφότου είχα αποφοιτήσει.
Κλείνω λοιπόν, λέγοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ σε έναν άνθρωπο που μου έδωσε με τον πιό ομαλό και ωραίο τρόπο εφόδια ζωής. Σταματώ ευχαριστώντας τον δάσκαλο που με βοήθησε στο να δω την αστείρευτη ομορφιά της φιλοσοφίας, της ποίησης, της ιστορίας και της λογοτεχνίας. Τέλος, εύχομαι να διδάσκει ο Κασιμάτης κάθε γενεά μαθητών με τον ατελείωτο ενθουσιασμό του, την αξιοθαύμαστη κριτική του ματιά, την αντισυμβατική του φιλοσοφία και τα αναντικατάστατα μπινελίκια του.
Υ.Γ: Απολογούμαι για τον ακατάστατο τρόπο γραφής μου, αλλά όταν σε μία διαδικασία γραφής εμπλέκεται πάθος και μειωμένος χρόνος το αποτέλεσμα κάθε άλλο από τέλειο είναι. Ελπίζω, ωστόσο, να ήμουν κατανοητός.
Ειλικρινά,
Σας Ευχαριστώ.
Διαβάζοντας την ανάρτηση: "Δύο δάκρυα και μια εξήγηση", ένιωσα αδικία και πόνο και πως έχω το χρέος να μιλήσω, να εκφράσω μια βιολογικά δικαιολογημένη υποκειμενική άποψη. Τι άλλο είναι άλλωστε το σύνολο των γνώσεων μας και των παρατηρήσεων μας, παρά υποκειμενικές. Όπου δηλαδή εμπλέκεται το ανθρώπινο στοιχείο είναι αναπόφευκτη η υποκειμενικότητα. Επομένως, μια που θα εκφράσω μια άποψη ανθρώπινη, θα το κάνω με τον πιο υποκειμενικό τρόπο που θα μπορούσα.
Περιγράφοντας αυτό που έζησα έγω, μια που δεν έχω δεδομένα για να μιλήσω για κάτι άλλο, θα υποστηρίξω τις απόψεις μου με αποσπάσματα από το κείμενο των σελίδων 2007-2009. Ωστόσο, λόγω διαπροσωπικής επαφής προεκτείνω τα λεγόμενά μου επ’αόριστον, χωρίς κανέναν ενδοιασμό.
Μπαίνοντας λοιπόν στην τάξη, είδα μια φιγούρα γραφική, διαισθάνθηκα μια εμπιστοσύνη, μια σιγουριά. Η μεθοδολογία του ξεκίνησε να σβήνει κάθε προηγούμενη άχρηστη γνώση μου επί των θεμάτων της λογοτεχνίας, της ποίησης και της φιλοσοφίας. Γιατί, όπως με κάθε μεγάλο Έλληνα συγγραφέα, έτσι και εδώ τα όρια ήταν δυσδιάκριτα. Έμαθα κάτι που σπάνια στο μαθαίνει ένας δάσκαλος, έμαθα να σκέφτομαι κριτικά για τα κείμενα που διάβαζα. Έμαθα να βρίσκω αποδείξεις για αυτά που υποστήριζα και το κυριότερο, για εμένα, αγάπησα τη λογοτεχνία, την ποίηση και τη φιλοσοφία.
Αγνοώ το γιατί ήταν επώδυνη η χρονική περίοδος 09’-11’. Αυτό που δεν αγνοώ όμως είναι πως στο μάθημά του έμαθα, πως μάθημα δεν σημαίνει πάρε ετούτες τις σημειώσεις, μάθε τι σημαίνει αγάπη, ανθρωπομορφισμός, προσωποποίηση ή μεταφορά και μετά γράψε καλά στις εξετάσεις. Βίωσα αυτό που βρίσκεται στον πυρήνα της γνώσης και της μάθησης που είναι η αυτενέργεια, η βελτίωση, σταδιακά, του γραπτού και προφορικού λόγου, η υποστήριξη των ιδεών και των απόψεων με αδιάσειστα δεδομένα, η μελέτη μεταξύ των γραμμών.
Είναι συχνά δύσκολο να κατανοήσει κανείς έναν άνθρωπο αντισυμβατικό. Συχνά επιθυμούμε να ακολουθούμε αυτό που κατηγορούμε και χλευάζουμε. Δεν μας αρέσει το εκάστοτε διδακτικό σύστημα και παρόλ’ αυτά όταν κάποιος το σπάει με τον πιό όμορφο τρόπο τον λιθοβολούμε. Όταν κάποιος δεν μας δίνει χρήματα αλλά μας μαθαίνει να δουλεύουμε δεν το εκτιμάμε⋅ και δεν το εκτιμάμε διότι είμαστε βολεμένοι στο να τα δεχόμαστε έτοιμα και μασημένα. Υποστηρίζω, ακράδαντα, πως μια ώρα με τον Κασιμάτη πάνω σε τρεις σελίδες αξίζουν όσο εκατό σελίδες σημειώσεων για το τι πρέπει να καταλάβουμε για ένα κείμενο. Που το βασίζω; Το βασίζω στο ότι το να μάθει κανείς να αναλύει τρεις σελίδες και να παράγει τις δίκες του προτότυπες σκέψεις και να εμπλέκεται σε αντίλογο πάνω σε αυτές, αποτελεί την ανώτερη μορφή μάθησης και το μοναδικό εργαλείο για να προάγει κανείς τη σκέψη του και να εξελίξει οποιονδήποτε τομέα γνώσης.
Συμπληρώνω επίσης, πως αυτό που συμβαίνει με κάθε πραγματικά μεγάλο δάσκαλο, συνέβη και με τον Κασιμάτη× η συνειδητοποίηση μεγάλου μέρος των διδαχών του επέρχεται σε μεταγενέστερο χρόνο από αυτόν που έλαβαν μέρος. Παραδείγματος χάριν, το λόγο της επιμονής του στο να δίνει κανείς μεγάλη σημασία στα ιστορικά δρώμενα της εποχής που γράφτηκε ένα κείμενο, τον αντιλήφθηκα μελετώντας μόνος μου αφότου είχα αποφοιτήσει.
Κλείνω λοιπόν, λέγοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ σε έναν άνθρωπο που μου έδωσε με τον πιό ομαλό και ωραίο τρόπο εφόδια ζωής. Σταματώ ευχαριστώντας τον δάσκαλο που με βοήθησε στο να δω την αστείρευτη ομορφιά της φιλοσοφίας, της ποίησης, της ιστορίας και της λογοτεχνίας. Τέλος, εύχομαι να διδάσκει ο Κασιμάτης κάθε γενεά μαθητών με τον ατελείωτο ενθουσιασμό του, την αξιοθαύμαστη κριτική του ματιά, την αντισυμβατική του φιλοσοφία και τα αναντικατάστατα μπινελίκια του.
Υ.Γ: Απολογούμαι για τον ακατάστατο τρόπο γραφής μου, αλλά όταν σε μία διαδικασία γραφής εμπλέκεται πάθος και μειωμένος χρόνος το αποτέλεσμα κάθε άλλο από τέλειο είναι. Ελπίζω, ωστόσο, να ήμουν κατανοητός.
Ειλικρινά,
Σας Ευχαριστώ.
22.2.11
Οι αμετανόητοι
Του Στεφανου Mανου*
Την περασμένη εβδομάδα, ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε να φέρει νόμο στη Βουλή που θα εμποδίζει το κράτος να πουλήσει ακίνητη περιουσία! Και σαν να μην έφθανε αυτό υποσχέθηκε να περιλάβει ανάλογη διάταξη στο προς αναθεώρηση Σύνταγμα! Ελάχιστες υπήρξαν οι δημόσιες αντιδράσεις επειδή, προφανώς, κυριαρχεί η άποψη πως ό,τι δεν είναι κρατικό είναι κακό. Ακόμη και για τα ακίνητα, μολονότι είναι… ακίνητα. Δεν μπορεί να τα μετακινήσει κάποιος από εκεί που βρίσκονται και να τα πάει αλλού. Τα ακίνητα, επειδή είναι… ακίνητα αποτελούν, όπως όλοι γνωρίζουμε, και τον εύκολο ακίνητο στόχο των φορολογικών αρχών. Τριάντα φόροι βαρύνουν τα ατυχή ιδιωτικά ακίνητα. Ετσι ενώ η λογική θα έλεγε ότι το γενικό συμφέρον (πέρα από την ανάγκη εξυπηρέτησης του χρέους) εξυπηρετείται με το να ανήκουν τα ακίνητα σε ιδιώτες, ο κ. Παπανδρέου συνοδευόμενος από τις επευφημίες της αντιπολίτευσης -δεξιάς και αριστερής- υπόσχεται ότι κανένα ακίνητο δεν θα πουληθεί. Δείγμα και αυτό του αμετανόητου κρατισμού που έχει διαλύσει την Ελλάδα.
Αντιθέτως, στις ΗΠΑ ο πρόεδρος Ομπάμα, κάτω από την πίεση του μεγάλου αμερικανικού χρέους και των ελλειμμάτων, περιέλαβε στον προϋπολογισμό που παρουσίασε την περασμένη εβδομάδα την πώληση 69.000 κρατικών κτιρίων· είναι η μεγαλύτερη πώληση κρατικών ακινήτων στην ιστορία των ΗΠΑ.
Στην ενέργεια, η υπουργός Περιβάλλοντος καταργεί τον ημιανεξάρτητο διαχειριστή του συστήματος (ΔΕΣΜΗΕ) και τον ενσωματώνει στη ΔΕΗ, αντί του λογικού που θα ήταν να τον ανεξαρτητοποιήσει πλήρως από τη ΔΕΗ και να περάσει σε αυτόν και το δίκτυο μεταφοράς. Το δημόσιο συμφέρον εξυπηρετείται από έναν ανεξάρτητο διαχειριστή του συστήματος που επιλέγει με γνώμονα το συμφέρον των καταναλωτών και της οικονομίας. Αντί του δημοσίου συμφέροντος, η κ. Μπιρμπίλη εξυπηρετεί το στενό και στρεβλό κρατικό συμφέρον και πάνω απ’ όλα τα συμφέροντα της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ.
Σκεφτείτε ότι για να λειτουργήσει μια μεγάλη μονάδα ανεμογεννητριών σε ένα νησί, πρέπει να μπορεί η ενέργεια που παράγεται στο νησί να μεταφερθεί και να ενωθεί με το εθνικό δίκτυο. Υπεύθυνη για τη δημιουργία του νέου δικτύου που θα συνδέσει τη μονάδα στο νησί με το εθνικό δίκτυο θα είναι η ΔΕΗ, σύμφωνα με τις επιλογές της κ. Μπιρμπίλη. Ο ανεξάρτητος παραγωγός για να λειτουργήσει θα πρέπει να εξασφαλίσει τη συναίνεση της ΔΕΗ που είναι ο ανταγωνιστής του. Πόσο πιθανό θεωρείται να διευκολύνει τους ανταγωνιστές της η ΔΕΗ; Θα έχουμε λοιπόν μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις σε ΑΠΕ με αυτό το καθεστώς; Οχι βέβαια. Προϋπόθεση για μεγάλες επενδύσεις στην ενέργεια είναι να δημιουργηθεί η πεποίθηση ότι η κυβέρνηση πιστεύει στην ανάγκη ύπαρξης ενός καθεστώτος ίσων ευκαιριών και δυνατοτήτων για όλους όσοι εμπλέκονται στον ενεργειακό τομέα. Για την ώρα, η κυβέρνηση κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αλλη μια απόδειξη του αθεράπευτου κρατισμού που τη διακατέχει.
Εναντιώθηκα αμέσως στην πρόταση απορρόφησης της Alpha Bank από την Εθνική με το επιχείρημα ότι ισοδυναμούσε με την κρατικοποίηση της αρχαιότερης ελληνικής ιδιωτικής τράπεζας.
Μου είπαν: «Μα καλά, η Εθνική δεν είναι κρατική». Στα χαρτιά δεν είναι, αλλά στην πράξη η σημερινή κυβέρνηση θεώρησε καλό να διώξει με συνοπτικές διαδικασίες -χωρίς να ερωτήσει τους μετόχους της τράπεζας- τον κ. Αράπογλου και να εγκαταστήσει τους κ. Ράπανο και Ταμβακάκη. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση διά στόματος πρωθυπουργού διακήρυξε ότι η Ελλάδα χρειάζεται έναν ισχυρό κρατικό τραπεζικό πυλώνα. Για να επιβεβαιώσει αυτή τη θέση δεν απάντησε καν στην πρόταση της Τράπεζας Πειραιώς για συνδυασμένη αγορά της κρατικής Αγροτικής Τράπεζας και του επίσης κρατικού Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Τι τον θέλει η κυβέρνηση τον κρατικό τραπεζικό πυλώνα; Για να συνεχιστεί χωρίς προσκόμματα ο απαράδεκτος δανεισμός ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.; Για να μπορεί το κράτος να επιβάλει -μολονότι βρίσκεται σε κατάσταση οιονεί πτώχευσης- τη χρηματοδότηση των χρεοκοπημένων ΔΕΚΟ και χρεοκοπημένων φίλων της ή την αγορά κρατικών ομολόγων με πλασματικά χαμηλό επιτόκιο; Αν αυτά θέλει η κυβέρνηση, βρίσκεται σε κακό δρόμο· όλα είναι σε βάρος του γενικού συμφέροντος!
Τι πρέπει να γίνει;
-Να πουληθούν αμέσως μερικές εκατοντάδες μη χρησιμοποιούμενα ακίνητα του Δημοσίου (δεν χρειάζεται να περιμένουμε να τα μετρήσουμε όλα).
-Να ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως από τη ΔΕΗ ο ΔΕΣΜΗΕ μαζί με το δίκτυο μεταφοράς της ΔΕΗ. Μοναδικός ιδιοκτήτης του ΔΕΣΜΗΕ πρέπει να είναι το κράτος.
-Να ανακοινωθεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό η εγκατάλειψη κάθε σκέψης δημιουργίας κρατικού τραπεζικού πυλώνα.
-Να αφεθεί η Εθνική να βρει τον δρόμο της χωρίς κυβερνητικές «παραινέσεις» και «συστάσεις».
-Να ιδιωτικοποιηθούν, εδώ και τώρα, η Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Με τα παραπάνω ίσως καταφέρει να πείσει η κυβέρνηση ότι απέβαλε το θανατηφόρο μικρόβιο του κρατισμού που, σε συνδυασμό με τον κομματισμό, έχει οδηγήσει την Ελλάδα σε χρεοκοπία.
* Ο κ. Στέφανος Μάνος είναι πρόεδρος της ΔΡΑΣΗΣ
Πηγή:http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_22/02/2011_433514
Την περασμένη εβδομάδα, ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε να φέρει νόμο στη Βουλή που θα εμποδίζει το κράτος να πουλήσει ακίνητη περιουσία! Και σαν να μην έφθανε αυτό υποσχέθηκε να περιλάβει ανάλογη διάταξη στο προς αναθεώρηση Σύνταγμα! Ελάχιστες υπήρξαν οι δημόσιες αντιδράσεις επειδή, προφανώς, κυριαρχεί η άποψη πως ό,τι δεν είναι κρατικό είναι κακό. Ακόμη και για τα ακίνητα, μολονότι είναι… ακίνητα. Δεν μπορεί να τα μετακινήσει κάποιος από εκεί που βρίσκονται και να τα πάει αλλού. Τα ακίνητα, επειδή είναι… ακίνητα αποτελούν, όπως όλοι γνωρίζουμε, και τον εύκολο ακίνητο στόχο των φορολογικών αρχών. Τριάντα φόροι βαρύνουν τα ατυχή ιδιωτικά ακίνητα. Ετσι ενώ η λογική θα έλεγε ότι το γενικό συμφέρον (πέρα από την ανάγκη εξυπηρέτησης του χρέους) εξυπηρετείται με το να ανήκουν τα ακίνητα σε ιδιώτες, ο κ. Παπανδρέου συνοδευόμενος από τις επευφημίες της αντιπολίτευσης -δεξιάς και αριστερής- υπόσχεται ότι κανένα ακίνητο δεν θα πουληθεί. Δείγμα και αυτό του αμετανόητου κρατισμού που έχει διαλύσει την Ελλάδα.
Αντιθέτως, στις ΗΠΑ ο πρόεδρος Ομπάμα, κάτω από την πίεση του μεγάλου αμερικανικού χρέους και των ελλειμμάτων, περιέλαβε στον προϋπολογισμό που παρουσίασε την περασμένη εβδομάδα την πώληση 69.000 κρατικών κτιρίων· είναι η μεγαλύτερη πώληση κρατικών ακινήτων στην ιστορία των ΗΠΑ.
Στην ενέργεια, η υπουργός Περιβάλλοντος καταργεί τον ημιανεξάρτητο διαχειριστή του συστήματος (ΔΕΣΜΗΕ) και τον ενσωματώνει στη ΔΕΗ, αντί του λογικού που θα ήταν να τον ανεξαρτητοποιήσει πλήρως από τη ΔΕΗ και να περάσει σε αυτόν και το δίκτυο μεταφοράς. Το δημόσιο συμφέρον εξυπηρετείται από έναν ανεξάρτητο διαχειριστή του συστήματος που επιλέγει με γνώμονα το συμφέρον των καταναλωτών και της οικονομίας. Αντί του δημοσίου συμφέροντος, η κ. Μπιρμπίλη εξυπηρετεί το στενό και στρεβλό κρατικό συμφέρον και πάνω απ’ όλα τα συμφέροντα της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ.
Σκεφτείτε ότι για να λειτουργήσει μια μεγάλη μονάδα ανεμογεννητριών σε ένα νησί, πρέπει να μπορεί η ενέργεια που παράγεται στο νησί να μεταφερθεί και να ενωθεί με το εθνικό δίκτυο. Υπεύθυνη για τη δημιουργία του νέου δικτύου που θα συνδέσει τη μονάδα στο νησί με το εθνικό δίκτυο θα είναι η ΔΕΗ, σύμφωνα με τις επιλογές της κ. Μπιρμπίλη. Ο ανεξάρτητος παραγωγός για να λειτουργήσει θα πρέπει να εξασφαλίσει τη συναίνεση της ΔΕΗ που είναι ο ανταγωνιστής του. Πόσο πιθανό θεωρείται να διευκολύνει τους ανταγωνιστές της η ΔΕΗ; Θα έχουμε λοιπόν μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις σε ΑΠΕ με αυτό το καθεστώς; Οχι βέβαια. Προϋπόθεση για μεγάλες επενδύσεις στην ενέργεια είναι να δημιουργηθεί η πεποίθηση ότι η κυβέρνηση πιστεύει στην ανάγκη ύπαρξης ενός καθεστώτος ίσων ευκαιριών και δυνατοτήτων για όλους όσοι εμπλέκονται στον ενεργειακό τομέα. Για την ώρα, η κυβέρνηση κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αλλη μια απόδειξη του αθεράπευτου κρατισμού που τη διακατέχει.
Εναντιώθηκα αμέσως στην πρόταση απορρόφησης της Alpha Bank από την Εθνική με το επιχείρημα ότι ισοδυναμούσε με την κρατικοποίηση της αρχαιότερης ελληνικής ιδιωτικής τράπεζας.
Μου είπαν: «Μα καλά, η Εθνική δεν είναι κρατική». Στα χαρτιά δεν είναι, αλλά στην πράξη η σημερινή κυβέρνηση θεώρησε καλό να διώξει με συνοπτικές διαδικασίες -χωρίς να ερωτήσει τους μετόχους της τράπεζας- τον κ. Αράπογλου και να εγκαταστήσει τους κ. Ράπανο και Ταμβακάκη. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση διά στόματος πρωθυπουργού διακήρυξε ότι η Ελλάδα χρειάζεται έναν ισχυρό κρατικό τραπεζικό πυλώνα. Για να επιβεβαιώσει αυτή τη θέση δεν απάντησε καν στην πρόταση της Τράπεζας Πειραιώς για συνδυασμένη αγορά της κρατικής Αγροτικής Τράπεζας και του επίσης κρατικού Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Τι τον θέλει η κυβέρνηση τον κρατικό τραπεζικό πυλώνα; Για να συνεχιστεί χωρίς προσκόμματα ο απαράδεκτος δανεισμός ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.; Για να μπορεί το κράτος να επιβάλει -μολονότι βρίσκεται σε κατάσταση οιονεί πτώχευσης- τη χρηματοδότηση των χρεοκοπημένων ΔΕΚΟ και χρεοκοπημένων φίλων της ή την αγορά κρατικών ομολόγων με πλασματικά χαμηλό επιτόκιο; Αν αυτά θέλει η κυβέρνηση, βρίσκεται σε κακό δρόμο· όλα είναι σε βάρος του γενικού συμφέροντος!
Τι πρέπει να γίνει;
-Να πουληθούν αμέσως μερικές εκατοντάδες μη χρησιμοποιούμενα ακίνητα του Δημοσίου (δεν χρειάζεται να περιμένουμε να τα μετρήσουμε όλα).
-Να ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως από τη ΔΕΗ ο ΔΕΣΜΗΕ μαζί με το δίκτυο μεταφοράς της ΔΕΗ. Μοναδικός ιδιοκτήτης του ΔΕΣΜΗΕ πρέπει να είναι το κράτος.
-Να ανακοινωθεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό η εγκατάλειψη κάθε σκέψης δημιουργίας κρατικού τραπεζικού πυλώνα.
-Να αφεθεί η Εθνική να βρει τον δρόμο της χωρίς κυβερνητικές «παραινέσεις» και «συστάσεις».
-Να ιδιωτικοποιηθούν, εδώ και τώρα, η Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Με τα παραπάνω ίσως καταφέρει να πείσει η κυβέρνηση ότι απέβαλε το θανατηφόρο μικρόβιο του κρατισμού που, σε συνδυασμό με τον κομματισμό, έχει οδηγήσει την Ελλάδα σε χρεοκοπία.
* Ο κ. Στέφανος Μάνος είναι πρόεδρος της ΔΡΑΣΗΣ
Πηγή:http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_22/02/2011_433514
Νέο λινκ: The Greek Crisis
Σήμερα πρόσθεσα ένα νέο λινκ. Λέγεται The Greek Crisis. Είναι έγκυρο, γενναίο και απαντά στη χυλώδη μαλακία που εκπέμπουν και ανακυκλώνουν ad nauseam οι συνηθισμένες πηγές δημόσιας πληροφόρησης.
Η ανάγνωσή του κάνει καλό στην ευθικρισία· ίσως και στην προσωπική προφύλαξη από τα χειρότερα που ― δεν είναι απίθανο ― θα ακολουθήσουν τον επόμενο καιρό.
Η ανάγνωσή του κάνει καλό στην ευθικρισία· ίσως και στην προσωπική προφύλαξη από τα χειρότερα που ― δεν είναι απίθανο ― θα ακολουθήσουν τον επόμενο καιρό.
15.2.11
Κική Δημουλά
Δεν χρειάζεται επιβεβαίωση:
http://www.skai.gr/news/culture/article/162932/stin-kiki-dimoula-to-vraveio-logotehnias-2010/
...αξίζει
http://www.skai.gr/news/culture/article/162932/stin-kiki-dimoula-to-vraveio-logotehnias-2010/
...αξίζει
1.2.11
Εν οίδα, ότι την κλινική έρευνα πιστεύω...
"...Deficits in Attention and Executive Function are among
the most consistent neuropsychological findings in samples of
both adults and adolescents who abuse alcohol (Crews and
Boettiger, 2009; Giancola and Moss, 1998). In the current
analyses, drinking intensity, but not age or frequency of alcohol
or marijuana use, significantly predicted performance on
Attention and Executive Function composites. The current
results are consistent with those of Tapert and colleagues
(2002), who found that adolescents’ cumulative alcohol use
over an 8-year period predicted attention scores, even after
controlling for demographic factors and baseline performance.
Moreover, although other studies have reported Executive
Function deficits in adolescent substance users (e.g.,
Giancola et al., 2001), the current study is the first to establish
an association between the quantity of alcohol typically consumed
on a drinking day and Executive Function..."
(Adolescent Substance Abuse: The Effects of Alcohol and Marijuana on Neuropsychological Performance)
Robert J. Thoma, Mollie A. Monnig, Per A. Lysne, David A. Ruhl, Jessica A. Pommy,
Michael Bogenschutz, J. Scott Tonigan, and Ronald A. Yeo
Ολόκληρη η έρευνα: http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1530-0277.2010.01320.x/pdf
?Προσέξτε πότες και των δύο.
the most consistent neuropsychological findings in samples of
both adults and adolescents who abuse alcohol (Crews and
Boettiger, 2009; Giancola and Moss, 1998). In the current
analyses, drinking intensity, but not age or frequency of alcohol
or marijuana use, significantly predicted performance on
Attention and Executive Function composites. The current
results are consistent with those of Tapert and colleagues
(2002), who found that adolescents’ cumulative alcohol use
over an 8-year period predicted attention scores, even after
controlling for demographic factors and baseline performance.
Moreover, although other studies have reported Executive
Function deficits in adolescent substance users (e.g.,
Giancola et al., 2001), the current study is the first to establish
an association between the quantity of alcohol typically consumed
on a drinking day and Executive Function..."
(Adolescent Substance Abuse: The Effects of Alcohol and Marijuana on Neuropsychological Performance)
Robert J. Thoma, Mollie A. Monnig, Per A. Lysne, David A. Ruhl, Jessica A. Pommy,
Michael Bogenschutz, J. Scott Tonigan, and Ronald A. Yeo
Ολόκληρη η έρευνα: http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1530-0277.2010.01320.x/pdf
?Προσέξτε πότες και των δύο.
Δεν θα ήταν ωραία...;
"Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται,...>>
Η Σατραπεία, (Κ.Π Καβάφης), (για όσους είχαν άδικη τύχη.)
Δεν θα ήταν ωραία; μια καμπή σε κάποιο άλλο:
<<...μα κάποια μέρα, τι(ν) τύχη,
αν στα χέρια σου την φέρεις, σαν τον Σόλωνα,
την ευτύχια που δίδασκε μπορεί να συναντήσεις...>>
Δημητρης Α.
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται,...>>
Η Σατραπεία, (Κ.Π Καβάφης), (για όσους είχαν άδικη τύχη.)
Δεν θα ήταν ωραία; μια καμπή σε κάποιο άλλο:
<<...μα κάποια μέρα, τι(ν) τύχη,
αν στα χέρια σου την φέρεις, σαν τον Σόλωνα,
την ευτύχια που δίδασκε μπορεί να συναντήσεις...>>
Δημητρης Α.
28.1.11
9.1.11
Άτιτλο
Εκεί που χάσαμε κάθε ελπίδα,
εκεί που έπεσε σκοτάδι και πείνα,
εκεί που έμεινε μονάχα η σιωπή,
μια ηλιαχτίδα μια μέρα θα βγεί.
Εκεί που η θλίψη και ο πόνος μεθάει,
εκεί που η ατυχία μας κυνηγάει,
εκεί που όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί,
εμείς θα είμαστε ακόμα μαζί.
Sj και Φάνης Στατηράς
εκεί που έπεσε σκοτάδι και πείνα,
εκεί που έμεινε μονάχα η σιωπή,
μια ηλιαχτίδα μια μέρα θα βγεί.
Εκεί που η θλίψη και ο πόνος μεθάει,
εκεί που η ατυχία μας κυνηγάει,
εκεί που όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί,
εμείς θα είμαστε ακόμα μαζί.
Sj και Φάνης Στατηράς
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)