ΑΝΘΕΛΛΗΝ
Το η-μαίηλ φρόντισε κομψό να είναι
(εκείνα τα γλυκά των ήμο δεν με αρέσουν)
δέκα με δεκαπέντε λέξεις στο γουόρντκαουντ
κι ούτε πολλά επίθετα και καταλήξεις ξένες
(εύγλωττος, αμετροέπεια, τροχάδην)
μήπως τα δει ο κάουνσελλορ και φρίξει.
Κάνε και μια αναζήτηση στο γκουγκλ
μήπως σε δώσει κάνα βιντεάκι για αττάτσμεντ
μ’ ελληνικούς σαμπτάιτλς για να βλέπουν στο Λονδίνο.
Και προπαντός, Μοχάμεντ, να προσέξεις
μη βάλεις τίποτε φράσεις των βαρβάρων
(σουτζούκι, μπουνταλάς, ρουσφέτι)
και μας περάσουν για Ινδούς ή Πάρθους.
Κι άσε να λένε πως δεν ξέρω Ιστορία,
κι ότι πηαίνω ολημερίς για σόππινγκ.
Τ’ αγάλματα, τα θέατρα και τα μουσεία
τα ελγίνεια, τες κλίσεις των ρημάτων
καλύτερα τα ξέρω κι απ’ τους Άγγλους
(τόσα ντοκυμανταίρ και γιουνιβέρσιτιζ ον-λάιν).
Ποιος θα με πει εμένα τι θα κάμω;
Τουρίστας στην πατρίδα μου δεν είμαι!
Και τώρα διαβάστε Κωνσταντίνο Καβάφη·
Φιλέλλην
Την χάραξι φρόντισε τεχνικά να γίνει.Έκφρασις σοβαρή και μεγαλοπρεπής.
Το διάδημα καλλίτερα μάλλον στενό
εκείνα τα φαρδιά των Πάρθων δεν με αρέσουν.
Η επιγραφή, ως σύνηθες, ελληνικά
οχ' υπερβολική, όχι πομπώδης-
μην τα παρεξηγήσει ο ανθύπατος
που όλο σκαλίζει και μηνά στη Ρώμη-
αλλ' όμως βέβαια τιμητική.
Κάτι πολύ εκλεκτό απ' το άλλο μέρος
κανένας δισκοβόλος έφηβος ωραίος.
Προ πάντων σε συστήνω να κοιτάξεις
(Σιθάσπη, προς θεού, να μη λησμονηθεί)
μετά το Βασιλεύς και το Σωτήρ,
να χαραχθεί με γράμματα κομψά, Φιλέλλην.
Και τώρα μη με αρχίζεις ευφυολογίες,
τα «Πού οι Έλληνες;» και «Πού τα Ελληνικά;
πίσω απ' τον Ζάγρο εδώ, από τα Φράατα πέρα».
Τόσοι και τόσοι βαρβαρότεροί μας άλλοι
αφού το γράφουν, θα το γράψουμε κ' εμείς.
Και τέλος μη ξεχνάς που ενίοτε
μας έρχοντ' από την Συρία σοφισταί,
και στιχοπλόκοι, κι άλλοι ματαιόσπουδοι.
Ώστε ανελλήνιστοι δεν είμεθα, θαρρώ.
Now read Leonard Cohen;
Suddenly the night has grown colder.
Some deity preparing to depart.
Alexandra hoisted on his shoulder,
they slip between the sentries of your heart.
Upheld by the simplicities of pleasure,
they gain the light, they formlessly entwine;
and radiant beyond your widest measure
they fall among the voices and the wine.
lt's not a trick, your senses all deceiving,
a fitful dream the morning will exhaust---
Say goodbye to Alexandra leaving,
Then say goodbye to Alexandra lost.
Even though she sleeps upon your satin.
Even though she wakes you with a kiss.
Do not say the moment was imagined,
Do not stoop to strategies like this.
As someone long prepared for this to happen,
Go firmly to the window. Drink it in.
Exquisite music, Alexandra laughing.
Your first commitments tangible again.
You who had the honor of her evening,
And by that honor had your own restored---
Say goodbye to Alexandra leaving.
Alexandra leaving with her lord.
As someone long prepared for the occasion;
In full command of every plan you wrecked---
Do not choose a coward's explanation
that hides behind the cause and the effect,
You who were bewildered by a meaning,
whose code was broken, crucifix uncrossed---
Say goodbye to Alexandra leaving.
Then say goodbye to Alexandra lost.
Hydra, Greece
September 1999
Και τώρα, πάλι, Κωνσταντίνο Καβάφη·
Απολείπειν ο θεός Αντώνιον
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές ―
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πείς πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.
(1911)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου