Τα πιάνει όλα - όπως λέμε - με την ευκολία που τον χαρακτηρίζει να μιλάει (όπως - έστω - συνήθως οι πολιτικοί) στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, ως εκπρόσωπος ακαταρίθμητου πλήθους από "εμάς", τους πολίτες, τους ψηφοφόρους, τα μέλη.
Βαρετό και αβαθές και χυλώδες ανάγνωσμα, θα το "άφινα", αν "μια μνεία μικρή" της ευθύνης των αναγνωστών της λογοτεχνίας για την κακοδαιμονία της κοινωνίας "δεν είλκυε την προσοχή μου αμέσως ... ":
Δώσαμε τη σιωπηλή συγκατάθεσή μας [γράφει ο κύριος Σαμαράς] όταν δημιουργήθηκε ένα ολόκληρο παρακράτος, που σπίλωνε συνειδήσεις και διέσυρε ανθρώπους, με την κατηγορία του «εθνικιστή». Ανάμεσά τους, στάλθηκαν στην «αντι-εθνικιστική» πυρά αναστήματα, όπως αυτό του Μίκη Θοδωράκη, του Οδυσσέα Ελύτη, του Γιώργου Σεφέρη, του Γιάννη Ρίτσου. Όλοι αυτοί θεωρήθηκαν «εθνικιστές», επειδή μίλησαν για πατρίδα, για εθνική ιδιοπροσωπεία, για Ρωμιοσύνη. Αφού σπίλωσαν τους μεγάλους πνευματικούς ταγούς του λαού μας, σήμερα, δεν αντιδρούν όταν ανεξέλεγκτοι «Ηρόστρατοι» σκορπάνε τον τρόμο μαζικά στον πληθυσμό καίγοντας κτίρια παντού."Παρακράτος" οι "αντι-εθνικιστές" αναγνώστες, "αναστήματα" και "μεγάλοι πνευματικοί ταγοί" οι ποιητές και οι συνθέτες: η τρομοκρατία της αυθεντίας απέναντι στον ελεύθερο κριτικό αναγνώστη στις γνωστές της διαστάσεις. Και το εμετικό οπλοστάσιο της "δεδομένης και ορθής άποψης" σε πλήρη ανάπτυξη.
Τι να σχολιάσω άλλο; Κουράζομαι. Θα παραθέσω όμως ένα δείγμα: πώς ο Οδυσσέας Ελύτης εξηγεί την νίκη του ελληνικού απέναντι στον ιταλικό στρατό στα βουνά της Αλβανίας το χειμώνα του 1940-1941:
...
Κείνοι που επράξαν το κακό - τους πήρε μαύρο σύγνεφο
Ζωή δεν είχαν πίσω τους μ' έλατα και με κρύα νερά
Μ' αρνί, κρασί και τουφεκιά, βέργα και κληματόσταυρο
Παππού δεν είχαν από δρυ κι απ' οργισμένον άνεμο
Στο καραούλι δεκαοχτώ μερόνυχτα
Με πικραμένα μάτια·
Τους πήρε μαύρο σύγνεφο - δεν είχαν πίσω τους αυτοί
Θειο μπουρλοτιέρη, πατέρα γεμιτζή
Μάνα που να 'χει σφάξει με τα χέρια της
'Η μάνα μάνας που με το βυζί γυμνό
Χορεύοντας να 'χει δοθεί στη λευτεριά του Χάρου!
...
Ο. Ελύτης, Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για τον Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας, ΙΒ΄ (απόσπασμα)Με την αυτοπεποίθηση σχολικής εορτής ο Ελύτης πιστεύει ότι η νίκη του ελληνικού στρατού οφείλεται στην ανωτερότητά "μας"· και η ανωτερότητά "μας" θεμελιώνεται στα πασχαλιάτικά "μας" τσιμπούσια, στον υπερφυσικό, μαγικό "Παππού", και στις δόλιες τις αρβανίτισσες απ' το Σούλι που γκρεμίστηκαν, λένε, απ' το Ζάλογγο "χορεύοντας".
Και η Επιβίωση της Ανοησίας; Η Επιβίωση της Ανοησίας προτείνει ... επιβίωση της ανοησίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου