Ως απόφοιτος του 2009 δεν μου δόθηκε η δυνατότητα να συμπληρώσω κάποια επίσημη φόρμα ανατροφοδότησης για το σύνολο του διδακτικού προσωπικού. Συνεπώς, παρεμβαίνω στο σημείο ετούτο και συμπληρώνω τη δική μου προσωπική φόρμα για έναν δάσκαλο με τον οποίο συνεργάστηκα και έζησα δύο από τα παραγωγικότερα χρόνια της μέχρι τώρα ζωής μου.
Διαβάζοντας την ανάρτηση: "Δύο δάκρυα και μια εξήγηση", ένιωσα αδικία και πόνο και πως έχω το χρέος να μιλήσω, να εκφράσω μια βιολογικά δικαιολογημένη υποκειμενική άποψη. Τι άλλο είναι άλλωστε το σύνολο των γνώσεων μας και των παρατηρήσεων μας, παρά υποκειμενικές. Όπου δηλαδή εμπλέκεται το ανθρώπινο στοιχείο είναι αναπόφευκτη η υποκειμενικότητα. Επομένως, μια που θα εκφράσω μια άποψη ανθρώπινη, θα το κάνω με τον πιο υποκειμενικό τρόπο που θα μπορούσα.
Περιγράφοντας αυτό που έζησα έγω, μια που δεν έχω δεδομένα για να μιλήσω για κάτι άλλο, θα υποστηρίξω τις απόψεις μου με αποσπάσματα από το κείμενο των σελίδων 2007-2009. Ωστόσο, λόγω διαπροσωπικής επαφής προεκτείνω τα λεγόμενά μου επ’αόριστον, χωρίς κανέναν ενδοιασμό.
Μπαίνοντας λοιπόν στην τάξη, είδα μια φιγούρα γραφική, διαισθάνθηκα μια εμπιστοσύνη, μια σιγουριά. Η μεθοδολογία του ξεκίνησε να σβήνει κάθε προηγούμενη άχρηστη γνώση μου επί των θεμάτων της λογοτεχνίας, της ποίησης και της φιλοσοφίας. Γιατί, όπως με κάθε μεγάλο Έλληνα συγγραφέα, έτσι και εδώ τα όρια ήταν δυσδιάκριτα. Έμαθα κάτι που σπάνια στο μαθαίνει ένας δάσκαλος, έμαθα να σκέφτομαι κριτικά για τα κείμενα που διάβαζα. Έμαθα να βρίσκω αποδείξεις για αυτά που υποστήριζα και το κυριότερο, για εμένα, αγάπησα τη λογοτεχνία, την ποίηση και τη φιλοσοφία.
Αγνοώ το γιατί ήταν επώδυνη η χρονική περίοδος 09’-11’. Αυτό που δεν αγνοώ όμως είναι πως στο μάθημά του έμαθα, πως μάθημα δεν σημαίνει πάρε ετούτες τις σημειώσεις, μάθε τι σημαίνει αγάπη, ανθρωπομορφισμός, προσωποποίηση ή μεταφορά και μετά γράψε καλά στις εξετάσεις. Βίωσα αυτό που βρίσκεται στον πυρήνα της γνώσης και της μάθησης που είναι η αυτενέργεια, η βελτίωση, σταδιακά, του γραπτού και προφορικού λόγου, η υποστήριξη των ιδεών και των απόψεων με αδιάσειστα δεδομένα, η μελέτη μεταξύ των γραμμών.
Είναι συχνά δύσκολο να κατανοήσει κανείς έναν άνθρωπο αντισυμβατικό. Συχνά επιθυμούμε να ακολουθούμε αυτό που κατηγορούμε και χλευάζουμε. Δεν μας αρέσει το εκάστοτε διδακτικό σύστημα και παρόλ’ αυτά όταν κάποιος το σπάει με τον πιό όμορφο τρόπο τον λιθοβολούμε. Όταν κάποιος δεν μας δίνει χρήματα αλλά μας μαθαίνει να δουλεύουμε δεν το εκτιμάμε⋅ και δεν το εκτιμάμε διότι είμαστε βολεμένοι στο να τα δεχόμαστε έτοιμα και μασημένα. Υποστηρίζω, ακράδαντα, πως μια ώρα με τον Κασιμάτη πάνω σε τρεις σελίδες αξίζουν όσο εκατό σελίδες σημειώσεων για το τι πρέπει να καταλάβουμε για ένα κείμενο. Που το βασίζω; Το βασίζω στο ότι το να μάθει κανείς να αναλύει τρεις σελίδες και να παράγει τις δίκες του προτότυπες σκέψεις και να εμπλέκεται σε αντίλογο πάνω σε αυτές, αποτελεί την ανώτερη μορφή μάθησης και το μοναδικό εργαλείο για να προάγει κανείς τη σκέψη του και να εξελίξει οποιονδήποτε τομέα γνώσης.
Συμπληρώνω επίσης, πως αυτό που συμβαίνει με κάθε πραγματικά μεγάλο δάσκαλο, συνέβη και με τον Κασιμάτη× η συνειδητοποίηση μεγάλου μέρος των διδαχών του επέρχεται σε μεταγενέστερο χρόνο από αυτόν που έλαβαν μέρος. Παραδείγματος χάριν, το λόγο της επιμονής του στο να δίνει κανείς μεγάλη σημασία στα ιστορικά δρώμενα της εποχής που γράφτηκε ένα κείμενο, τον αντιλήφθηκα μελετώντας μόνος μου αφότου είχα αποφοιτήσει.
Κλείνω λοιπόν, λέγοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ σε έναν άνθρωπο που μου έδωσε με τον πιό ομαλό και ωραίο τρόπο εφόδια ζωής. Σταματώ ευχαριστώντας τον δάσκαλο που με βοήθησε στο να δω την αστείρευτη ομορφιά της φιλοσοφίας, της ποίησης, της ιστορίας και της λογοτεχνίας. Τέλος, εύχομαι να διδάσκει ο Κασιμάτης κάθε γενεά μαθητών με τον ατελείωτο ενθουσιασμό του, την αξιοθαύμαστη κριτική του ματιά, την αντισυμβατική του φιλοσοφία και τα αναντικατάστατα μπινελίκια του.
Υ.Γ: Απολογούμαι για τον ακατάστατο τρόπο γραφής μου, αλλά όταν σε μία διαδικασία γραφής εμπλέκεται πάθος και μειωμένος χρόνος το αποτέλεσμα κάθε άλλο από τέλειο είναι. Ελπίζω, ωστόσο, να ήμουν κατανοητός.
Ειλικρινά,
Σας Ευχαριστώ.
Διαβάζοντας την ανάρτηση: "Δύο δάκρυα και μια εξήγηση", ένιωσα αδικία και πόνο και πως έχω το χρέος να μιλήσω, να εκφράσω μια βιολογικά δικαιολογημένη υποκειμενική άποψη. Τι άλλο είναι άλλωστε το σύνολο των γνώσεων μας και των παρατηρήσεων μας, παρά υποκειμενικές. Όπου δηλαδή εμπλέκεται το ανθρώπινο στοιχείο είναι αναπόφευκτη η υποκειμενικότητα. Επομένως, μια που θα εκφράσω μια άποψη ανθρώπινη, θα το κάνω με τον πιο υποκειμενικό τρόπο που θα μπορούσα.
Περιγράφοντας αυτό που έζησα έγω, μια που δεν έχω δεδομένα για να μιλήσω για κάτι άλλο, θα υποστηρίξω τις απόψεις μου με αποσπάσματα από το κείμενο των σελίδων 2007-2009. Ωστόσο, λόγω διαπροσωπικής επαφής προεκτείνω τα λεγόμενά μου επ’αόριστον, χωρίς κανέναν ενδοιασμό.
Μπαίνοντας λοιπόν στην τάξη, είδα μια φιγούρα γραφική, διαισθάνθηκα μια εμπιστοσύνη, μια σιγουριά. Η μεθοδολογία του ξεκίνησε να σβήνει κάθε προηγούμενη άχρηστη γνώση μου επί των θεμάτων της λογοτεχνίας, της ποίησης και της φιλοσοφίας. Γιατί, όπως με κάθε μεγάλο Έλληνα συγγραφέα, έτσι και εδώ τα όρια ήταν δυσδιάκριτα. Έμαθα κάτι που σπάνια στο μαθαίνει ένας δάσκαλος, έμαθα να σκέφτομαι κριτικά για τα κείμενα που διάβαζα. Έμαθα να βρίσκω αποδείξεις για αυτά που υποστήριζα και το κυριότερο, για εμένα, αγάπησα τη λογοτεχνία, την ποίηση και τη φιλοσοφία.
Αγνοώ το γιατί ήταν επώδυνη η χρονική περίοδος 09’-11’. Αυτό που δεν αγνοώ όμως είναι πως στο μάθημά του έμαθα, πως μάθημα δεν σημαίνει πάρε ετούτες τις σημειώσεις, μάθε τι σημαίνει αγάπη, ανθρωπομορφισμός, προσωποποίηση ή μεταφορά και μετά γράψε καλά στις εξετάσεις. Βίωσα αυτό που βρίσκεται στον πυρήνα της γνώσης και της μάθησης που είναι η αυτενέργεια, η βελτίωση, σταδιακά, του γραπτού και προφορικού λόγου, η υποστήριξη των ιδεών και των απόψεων με αδιάσειστα δεδομένα, η μελέτη μεταξύ των γραμμών.
Είναι συχνά δύσκολο να κατανοήσει κανείς έναν άνθρωπο αντισυμβατικό. Συχνά επιθυμούμε να ακολουθούμε αυτό που κατηγορούμε και χλευάζουμε. Δεν μας αρέσει το εκάστοτε διδακτικό σύστημα και παρόλ’ αυτά όταν κάποιος το σπάει με τον πιό όμορφο τρόπο τον λιθοβολούμε. Όταν κάποιος δεν μας δίνει χρήματα αλλά μας μαθαίνει να δουλεύουμε δεν το εκτιμάμε⋅ και δεν το εκτιμάμε διότι είμαστε βολεμένοι στο να τα δεχόμαστε έτοιμα και μασημένα. Υποστηρίζω, ακράδαντα, πως μια ώρα με τον Κασιμάτη πάνω σε τρεις σελίδες αξίζουν όσο εκατό σελίδες σημειώσεων για το τι πρέπει να καταλάβουμε για ένα κείμενο. Που το βασίζω; Το βασίζω στο ότι το να μάθει κανείς να αναλύει τρεις σελίδες και να παράγει τις δίκες του προτότυπες σκέψεις και να εμπλέκεται σε αντίλογο πάνω σε αυτές, αποτελεί την ανώτερη μορφή μάθησης και το μοναδικό εργαλείο για να προάγει κανείς τη σκέψη του και να εξελίξει οποιονδήποτε τομέα γνώσης.
Συμπληρώνω επίσης, πως αυτό που συμβαίνει με κάθε πραγματικά μεγάλο δάσκαλο, συνέβη και με τον Κασιμάτη× η συνειδητοποίηση μεγάλου μέρος των διδαχών του επέρχεται σε μεταγενέστερο χρόνο από αυτόν που έλαβαν μέρος. Παραδείγματος χάριν, το λόγο της επιμονής του στο να δίνει κανείς μεγάλη σημασία στα ιστορικά δρώμενα της εποχής που γράφτηκε ένα κείμενο, τον αντιλήφθηκα μελετώντας μόνος μου αφότου είχα αποφοιτήσει.
Κλείνω λοιπόν, λέγοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ σε έναν άνθρωπο που μου έδωσε με τον πιό ομαλό και ωραίο τρόπο εφόδια ζωής. Σταματώ ευχαριστώντας τον δάσκαλο που με βοήθησε στο να δω την αστείρευτη ομορφιά της φιλοσοφίας, της ποίησης, της ιστορίας και της λογοτεχνίας. Τέλος, εύχομαι να διδάσκει ο Κασιμάτης κάθε γενεά μαθητών με τον ατελείωτο ενθουσιασμό του, την αξιοθαύμαστη κριτική του ματιά, την αντισυμβατική του φιλοσοφία και τα αναντικατάστατα μπινελίκια του.
Υ.Γ: Απολογούμαι για τον ακατάστατο τρόπο γραφής μου, αλλά όταν σε μία διαδικασία γραφής εμπλέκεται πάθος και μειωμένος χρόνος το αποτέλεσμα κάθε άλλο από τέλειο είναι. Ελπίζω, ωστόσο, να ήμουν κατανοητός.
Ειλικρινά,
Σας Ευχαριστώ.
1 σχόλιο:
Συμφωνώ με όσα λέει ο Δημήτρης.. το αγαπημένο μου μπινελίκι έχει να κάνει με μια λέξη που αρχίζει από κ και τελειώνει σε ος! ΑΚ
Δημοσίευση σχολίου